REBEL VS REGELS

Of: waarom podcastmakers elkaar soms nodig hebben als spiegel

Afgelopen oktober 2025 stonden Sander de Heer en ik samen op het podium van het BNR Podcastkennisfestival in Beeld & Geluid.

Een zaal vol podcastmakers die allemaal denken dat ze “het” snappen, maar ondertussen worstelen we allemaal met dezelfde vraag: hoeveel regels heeft een podcast eigenlijk?

Want we hebben nog al wat regels en wetten met elkaar bedacht.

En precies daar botsten wij.

Sander (van de radio): de man van formats, draaiboeken en strakke regie.

Ik: de maker die gelooft dat de mooiste momenten ontstaan zodra je het script durft te laten vallen.

Op de dag zelf leken we het totaal niet met elkaar eens te worden.

En dat was precies de bedoeling.

De kracht van frictie

Ik pleitte voor creativiteit, intuïtie en loslaten.

Sander voor professionaliteit, herkenning en voorbereiding.

Maar wie heeft gelijk?

Geen van ons. En allebei.

Juist die spanning tussen controle en chaos maakt een podcast levend. Zonder structuur wordt het ruis. Zonder intuïtie wordt het verpakking.

De reacties waren… stevig

Na ons gesprek kwamen de meningen:

“Wie een interview niet voorbereidt, is disrespectvol.”

“Je hoort bij sommige podcasts een uur aan inleidend gepruts.”

Hard. En eerlijk gezegd soms terecht.

Een slecht voorbereid gesprek is pijnlijk.

Maar er waren ook reacties zoals die van BNR zelf:

“Creativiteit bloeit met ruimte. Impact groeit met voorbereiding. Het is geen óf-óf, maar én-én.”

Daar zit ‘ie. Niet romantisch, wel waar.

Maar wat zijn die ‘podcastwetten’ dan?

Laten we dat beestje gewoon bij de naam noemen:

Veel van die regels hebben we zelf bedacht.

“Je moet voorbereiden.”

Hoeveel dan?

“Een podcast hoort 30 tot 45 minuten te zijn.”

Volgens wie?

“Stiltes zijn fout.”

Stiltes zijn soms het echte goud.

“Strak editen is professioneel.”

Sommige van de beste podcasts zijn juist rommelig en daardoor menselijk.

De enige wet die echt bestaat:

Neem je luisteraar serieus. Ken je doelgroep en stel jezelf de vraag WAAROM maak ik deze podcast?

Hoe je dat doet, via structuur, improvisatie, voorbereiding of lef, is geen wet maar stijl.

Waar ik sta

Ik geloof in voorbereiding, maar niet in voorgekookt.

In structuur, maar alleen als er ruimte is om af te wijken.

In intuïtie, maar nooit in gemakzucht.

Een goed gesprek is geen bouwpakket.

Het ademt, het zoekt, het schuurt.

Daar moet je tegen kunnen.

Waar Sander staat

Hij gelooft in ritme, regie en herkenbaarheid.

En daar heeft hij óók gelijk in.

Want zonder richting verdwalen makers én luisteraars.

Dus wie wint?

Niemand. En dat is precies de winst.

Het vak leeft in dat middengebied, waar de rebel en de regisseur elkaar ontmoeten, elkaar irriteren, en stiekem beter maken.

Dat is waar podcasts sterker worden. Menselijker. Spannender.